Νυχτερινές Απουσίες #13

i.

Γυμνός στη γωνία τοίχου-κρεβατιού. Παράθυρο ανοιχτό με δυο βασιλικούς στο περβάζι. Κουρτίνα σαν πανί ιστιοπλοϊκού φουσκώνει ξεφουσκώνει. Μότσαρτ από παλιό βινύλιο. Οι άνθρωποι που λείπουν, έλειπαν από πάντα.

ii.

Αντικαθιστώ ανθρώπους με βιβλία, τόπους με μουσικές κι έτσι συνηθίζω στο μελαγχολικό του απογεύματος. Οι υπερβολές μου φαντάζουν καμιά φορά σωτήριες. Απρόσεχτα λόγια, επιπόλαιες συμπεριφορές, απρεπείς χειρονομίες. Ο εαυτός μου δοκιμασμένος στο απρόοπτο των συναναστροφών, βρίσκει ακόμα τρόπους και επιβιώνει.

iii.

Εκείνος που τρόμαξε κάποτε από την υπεροψία του άλλου, καλά θα κάνει να υπενθυμίσει στον εαυτό του πόσο φτωχός υπήρξε μέσα του. Λευτεριά στους υπερόπτες. Σωτηρία στους εγωιστές. Χώρο στους ανώμαλους και τους κατατρεγμένους απ’ το μαντρόσκυλο της ηθικής.


[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΘΡΑΚΑ]