Τρία ερωτηματικά / και μία σχεδόν απάντηση


αν αίφνης κάπου στην Ερμού
συντελούνταν το θαύμα
μεσούντος του καλοκαιριού
θα έμοιαζε έρημη η πόλη
ή θα έβλεπες ας πούμε
Λειβαδίτη Τζούλη Στεριάδη
να ίπτανται σε στίχους ως τη θάλασσα;

κι αν η μελανιά στο μπράτσο σου
απ’ τους λευκούς κοπτήρες του Ιούλη
γινόταν ψάρι
και κολυμπούσε σε άσφαλτο βυθό
με λέπια μπλε να φωσφορίζουνε
θα πίστευες πως τα ποιήματα
με σώματα γράφονται;

κι αν ο βορράς άλλαζε θέση με τον νότο
και φύτρωνε στο χέρι σου
το μάτι του τυφλού
πριν γίνει θάλασσα το βράδυ
-βατήρας για την πτώση-
θα έλεγες καλή η Εγνατία και η παράκαμψη
μία οδός για την ξανά ευθεία;

τις φλέβες των χεριών σου θέλω
να τις λατρέψω όλο το καλοκαίρι


[Γεωργία Κολοβελώνη, Μελάνι στον ουρανίσκο,
εκδ. Μελάνι, 2015 | σελ.24]