Άνθρωποι και στίχοι στον ίδιο χαμό. Αφιερώσεις προς ετερότεχνους, ομότεχνους, άτεχνους, φίλους, άφυλους κι εχθρούς. Στίχοι ακατάληπτοι ακόμα κι απ’ τον ίδιο τον δημιουργό. Κι είναι συχνά αστεία κάθε απόπειρα έκφρασης. Και τα λόγια δεν θα δικαιωθούν παρά όταν πέσει σκοτάδι. Κι οι πράξεις αδικαίωτες γιατί ποτέ δεν υπήρξαν.
[εικόνα]
