Τα χέρια κουρνιάζουν σαν άνθρωποι
ή ζώα
με δική τους υπόσταση
Θέλω να διαβάσω
και η ομορφιά
δεν με αφήνει
Ορισμένες λέξεις
και ίσως μόνο
δυο-τρεις τόποι
άξιζαν τόση νοσταλγία
*
Πλησιάζω αλήθειες
που αγνοούσα
Φερ’ ειπείν
όσο κι αν αντικρίσω την ομορφιά
βλέπω θάνατο
*
Όλα κάτω
απ’ τα γυμνά μου πέλματα
Ο ίδιος τόπος
όπου κι αν βρεθώ
*
Οι θεωρίες σκοτώνουν τον χρόνο μας
οι πράξεις τη ζωή μας
*
Λιγοστεύω
Είναι μέρες
που δεν υπάρχω διόλου
*
Ένα φλιτζάνι καφές
μία Ιερά Σύνοψις
τα γυμνά μου πέλματα –
είμαστε όλοι απόντες
[Φιλοξενήθηκαν στο ηλεκτρονικό περιοδικό marginalia.gr]
