Ο θόρυβος της Πέμπτης
μηχανικός ηλεκτρικός
χειροκίνητος.
Μουσική από δυο πηγές
ξένες αγκαλιές
χωρίς λόγο
τάχα γνωριζόμαστε από χρόνια.
Άνθρωποι συμπράγκαλα
φωνές επιληπτικών
καθημερινότητα πανωφόρι
ντροπή του μεροκάματου
του ξεροκόμματου
των εμβαπτισμένων νηπίων.
Ο θόρυβος του εαυτού
η σκέψη όλων των σκέψεων
νησίδα σωτηρίας.
Τα μεσημέρια
προλαβαίνουν τα πάθη μας
ούτε οινόπνευμα ούτε θεός
ούτε στήθη γυμνά
και μαλλιά παραλλαγής.
Προβάρεις τα λάθη σου
σαν λόγια θεατρικά
εκθέτεις το βλέμμα
στα σκοτάδια του βίου
ένα παιδί συναντά ένα άλλο παιδί
συνομήλικα σκουληκάκια
εγκάρδια φιλιά
διερχόμενοι πεζοί
νεωτεριστές με άβρεχτα αρχίδια.
Κάποιος μας χρωστά ένα ευρώ.
Γελάμε για να μη τρελαθούμε.
Η Αμέρικα και οι καταραμένοι
ποιητές του ’50.
Θέλει τρόπο για να τη βγάλεις καθαρή.
Ο θόρυβος που μας γεννά
κι εκείνος ο μονότονος ήχος
του θανάτου.
Μην κλείνεις τ’ αφτιά.
Άκου.
