Εμβοές

Ο ήχος εισδύει
όπως το φως

Δεν ακούω –
βλέπω

*

Ήχοι εσωτερικοί
απαραίτητοι
όσο η τροφή
και η σκέψη

Παραμένω ανεπαρκής

*

Από αφέλεια
και εγωισμό
υπάρχω ακόμα

Ό,τι μου στερώ
επιστρέφει πάνοπλο

*

Ο χρόνος χάνεται
όπως σβήνει
ένα χάδι
στην άκρη των δαχτύλων

*

Προλαβαίνει κανείς
μόνο όσα τον περιμένουν

Ακόμα και τα όνειρα
μια ανθρώπινη πλεκτάνη
για να βγεις σε λάθος
δρόμο

*

Αποκάλυψη ο φετινός
χειμώνας –
ύστατος καιρός
γεμάτος σημάδια

*

Η θάλασσα του χειμώνα
μια αβαθής λίμνη
να βρέξεις
τα πόδια σου

*

Παγωμένα πέλματα
ζεστές παλάμες –

Η αγάπη έχει πάντα
την θερμοκρασία
του σώματος

*

Απ’ τους ήχους
περισσότερο εκείνος του ανέμου
μας κρατά ζωντανούς

Αργότερα μικροσκοπικοί γρύλοι
και ψίθυροι
από σταγόνες της βροχής

[Φιλοξενήθηκαν στο ηλεκτρονικό περιοδικό diastixo.gr]