Σέλα αντί για άνεμο. Μέσα σε άνοιξη όπως μέσα σε όνειρο. Το πράσινο της ζωής. Τρέχω. Σ’ ακολουθώ. Προλαβαίνω κι είναι απόγευμα.
Ο δρόμος. Ο κάθε δρόμος. Πάντα περαστικός. Ποιος μας κυνηγάει; Αδρεναλίνη σκάει σε χαμόγελο, σε γέλιο, σε κλεφτές ματιές. Μπροστά το παρόν. Δεν έχω φρένα!
Ανοίγω τα χέρια. Αναπνέω. Μυρίζω νοσταλγία. Μ’ ακολουθείς. Δε με νοιάζει. Δε με νοιάζει αν προλαβαίνω. Κάπου πηγαίνουμε. Κάπως αντέχουμε. Κάτι αγνοούμε.
