Η Πορεία

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή∙
ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός
 
Νίκος Καζαντζάκης

 1.

Σωθικά, σκοτάδι και πολλαπλασιασμός κυττάρων. Πρώτα τα νεύρα, μετά το δέρμα κι η καρδιά. Αδιαθεσία. Μήνες κυοφορίας ενός όντος χωρίς φύλο και ταυτότητα. Η ανυπομονησία της έλευσης. Το άγνωστο.

2.

Αρχές Οκτώβρη λίγο πριν τις βροχές. Μια νεαρή γυναίκα κατευθύνεται στο πλησιέστερο νοσοκομείο με πόνους τοκετού. Η ηδονή της οδύνης.

3.

Γεννιέμαι και γεννιέται μαζί μου κι ο κόσμος.

4.

Ονειρεύτηκα κάποτε τον ερχομό του παιδιού μου, το κλάμα του. Από τότε, κοιμάμαι με δυσκολία τις νύχτες.

5.

Ονειρεύτηκα κάποτε τη δική μου γέννηση. Άτριχο ον, τυφλό, απροστάτευτο. Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι η πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα ακόμη αποκύημα φαντασίας.

6.

Εναποθέτοντας ελπίδες στην ελπίδα της νέας γέννας. Το όραμα ενός απροσδιόριστου κόσμου που περιμένει υπομονετικά την ενσάρκωσή του.

7.

Δεν θα μάθουμε ποτέ το γιατί της έλευσης. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ το γιατί της αποχώρησης.

[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΛΥΚΟS