ο καναπές μικρός
ίσα που χωρούσα
με πόδια λυγισμένα
η κουβέρτα να σκεπάζει
όπως όπως
το σώμα
και τα όνειρα φευγάτα
γιατί πέρασε
ο καιρός
των προσδοκιών –
το πρωί
θα με βρει μια χούφτα
άνθρωπο
ν’ αναγεννιέμαι
μόνος
πάνω στο άτσαλο
στρώμα
