Απρόοπτα γεγονότα στα μέσα μιας εβδομάδας που ’χει κιόλας τελειώσει. Πλησίον πικρής θαλάσσης γλαροπούλια, εικόνες μιας πόλης άχαρης, βιτρίνες στολισμένες τη μελαγχολία μας. Ούτε κρύο ούτε άνεμος. Μόνο αρρυθμίες κι ανάσες στα χαμένα.
Κάποτε αποστρέφεις το βλέμμα, γίνεσαι αδίστακτος. Ο Βασίλης, μου είπαν, δεν εργάζεται πια εδώ. Κι ήταν η καλησπέρα μου, μια ζεστή χειραψία στο ψύχος. Χωρίς φυτίλι τα κεριά μας. Έτσι αντικρίζω τη ζωή. Με στίχους του Καρούζου.
Πλησίον πικρής θαλάσσης νεαρή αλκυόνη βουτά για τη λεία της. Ακούω τον ήχο των βημάτων μου στο κενό. Πάντα κάτι λείπει. Βόμβος μιας άγνωστης μεταφυσικής. Σήμερα δεν έζησα παρά για τη βουτιά μιας αλκυόνης.
[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΘΡΑΚΑ]
