Κάθε μέρα και πιο κόκκινα
τα φύλλα της αχλαδιάς.
Πες μου τι ’ναι αυτό που αιμορραγεί.
Όχι καλοκαίρι
σαν καλοκαίρι που σβήνει νωρίς.
Όχι χωριό
που αν και με δρόμους μεθυσμένους
ακόμα να χαθεί.
Όχι καρδιά μου
σαν καρδιά που δεν ματώνει
όπως μια κίτρινη ορεινή μαργαρίτα.
Κανείς δεν πέθανε αυτό τον μήνα
ή ήταν τόσο τυχερός
για μια άδεια εργασίας μακριά από ’δω.
Να φάμε σούπα
να κοιμηθούμε σ’ αχυρώνα
χωρίς μια σκέψη αυτοκτονίας
κι ας είναι Νοέμβρης.
Μόνο πες μου τι ’ναι αυτό που αιμορραγεί
εσύ που βλέπεις στο σκοτάδι.
Πήρες για λάφυρο
τ’ ακρωτηριασμένο χέρι του κόσμου
γεμίζοντας μ’ αίμα
δρόμους μακελεμένους.
***
Redder every day
the leaves of the pear trees.
Tell me what is bleeding.
Not summer
for summer left early.
Not the village
for the village though drunk on its road
has not fallen.
Not my heart
for my heart bleeds no more
than the arnica flower.
Nobody has died this month
or been fortunate enough
to receive a foreign work-permit.
We fed with soup
let sleep in the barn
no more thoughts of suicide
than is normal in November.
Tell me what is bleeding
you who see in the dark.
Hands of the world
amputated by profit
bleed in
streets of bloodsheds.
[1983]
