Βουβή σεκάνς από σκηνή του Ντασέν, απόγευμα με λεπτό αεράκι και ήχους ανάκατους. Οι πόλεις σκοτώνουν αργά, μεθοδευμένα. Με προσοχή μη σε βρει πρόωρα ο θάνατος. Γελάω.
Γελάω σα να κάνω έρωτα ή σα να γλίτωσα από σφαγή Γότθων και Οθωμανών. Αργότερα δυο γυναίκες θα σταθούν να φωτογραφήσουν ― λίγο το ηλιοβασίλεμα, λίγο το ελάχιστο της ζωής. Μαγεμένες από τίποτα κι από άπειρο.
Πηγαίνεις από ’κει που έρχεσαι. Δεν επιστρέφεις. Κι έχει μια ομορφιά το τέρας της ύπαρξης. Σου την έχει στημένη. Βήμα μην κάνεις. Μέχρι ν’ αποκαλυφθούν ένα ένα τα πρόσωπα του σεναρίου.
[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΘΡΑΚΑ]