Οδυσσέας Ελύτης, Τα Μικρά Έψιλον
Ξερολιθιές μες σ’ αγριόχορτα. Στο βάθος σύννεφα. Τότε που πιάνουν οι γρύλοι μαζί με τ’ άλλα ορθόπτερα το τραγούδι τους. Κάτι ακατανόητα τρι τρι που μόλις τ’ ακούς νιώθεις να ξεδιαλύνεται ο κόσμος. Τότε που απ’ τις ρεματιές ακούγονται αρσενικά κοτσύφια κι ο κούκος πριν το σούρουπο. Κι είναι φορές που ο καρδιακός μου παλμός έχει κάτι απ’ τα ημιορεινά της πατρίδας και το δέρμα μου μυρίζει Ελασσόνα.
Την αλφάβητο να πάρουμε απ’ την αρχή της υπαίθρου πριν βουλιάξουμε ξεμωραμένοι οριστικά.
