Σύντομα

Γι’ αυτό κυκλοφορώ μόνος.
Μη χαθώ και με ψάχνουν.
 
*
 
Αγνόησα το κόκκινο φανάρι.
Χρειάζομαι το ριψοκίνδυνο της στιγμής
περισσότερο από οτιδήποτε.
 
*
 
Μεσημεριανό γεύμα σ’ ένα άδειο από τύψεις τραπέζι.
Πιο σκληρό από κουκούτσι ελιάς
το βέβαιο μιας ακόμα ημέρας που τελειώνει.
 
*
 
Χνούδια στον αέρα
από πλατάνια και λεύκες.
 
Ο χαρτοπόλεμος της άνοιξης.
 
*
 
Ο κάμπος αλλάζει πάλι χρώμα.
Οι αλλαγές, σκέφτομαι,
δεν είναι πάντα για καλό.
 
*
 
Ένα ακόμα τσιγάρο.
Έτσι υπολογίζω πόσο έζησα
ή όχι
σ’ αυτόν τον κόσμο.
 
*
 
Γεράκια πάνω απ’ τις σκεπές.
Ακόμα αναρωτιέμαι ποιου αρπακτικού
είμαστε η λεία.
 
*
 
Ανθισμένος ύσσωπος –
πιο πολύ απ’ το άρωμα μού πηγαίνει
το βαθύ μωβ χρώμα του.
 
*
 
Τα άνθη της λαδανιάς τσαλακωμένα.
Ταπεινό και ακατάστατο βότανο.
 
*
 
Αποτσίγαρο πάνω σε πευκοβελόνες.
Είναι εμπρησμός το τέλος κάθε απόλαυσης.
 
*
 
Μοναχικό χελιδόνι.
Το ασπρόμαυρο ένδυμα είναι επίσημο
και πάντα απόμακρο.
 
Όπως η μοναξιά.
 
*
 
Όσες πέτρες κι αν σηκώσω
μία αρκεί να μου διαλύσει το κεφάλι.
 
*
 
Ούτε γελάω, ούτε θλίβομαι με όσα συμβαίνουν.
Γυρίζω σαν την άδικη κατάρα να μην σκέφτομαι.
 
*
 
Η σκέψη είναι ανοιξιάτικο λουλούδι.
Πριν ξεραθεί, σε μαραίνει.

[Φιλοξενήθηκαν στη λογοτεχνική σελίδα thraca.gr]