Νυχτερινή πορεία
ανάμεσα από αμπέλια
και δέντρα καρποφόρα
Αιώνες περιπλάνησης
για να επιστρέψεις
στον τόπο
όπου ένιωσες πρώτα
το μάταιο της ύπαρξης
Αργεί να ξυπνήσει το χώμα
που σκέπασε τον Ζαχαρία
και τον Αβεσσαλώμ
Ίδιοι άνθρωποι παντού
οὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια,
ἡ καρδία αὐτῶν ματαία
Υπήρξε μονάχα
το Όρος των Ελαιών
κι ένας λυγμός
ν’ ανθίζει μες στα δάκρυα
***
Ζήτησα λίγο απ’ το Πάθος
να κλάψω εγώ για τον καθένα σας
Άλλωστε, πάντα υπάρχει κάτι
που αδυνατούμε να αγγίξουμε
Δεν είναι μυστήριο –
παρά δρόμος απροσπέλαστος
Χάθηκα
δίχως ν’ απολαύσω
