Θα έρθουν παιδιά και έφηβοι που θα είναι προορισμένοι για το
Νέο Λόγο. Απλά, για το Λόγο. Για λέξεις που ποτέ δε διαπράχθηκαν, για νοήματα
που ποτέ δεν ορθολογήθηκαν, για εικόνες που ποτέ δε μιλήθηκαν. Φοβηθείτε τους.
Γιώργος Χειμωνάς
Όλα τα φώτα αναμμένα. Στην άλλη μεριά της πλατείας τα
κόκκινα γράμματα του Grand Hotel. Νεαρές πόρνες με τσιγάρο στο χέρι, φλούδες
μανταρίνι στο περβάζι. Χριστουγεννιάτικο ντεκόρ αντί απεργία πείνας.
Αδρανώ όπως κατακτώ τα απόκρυφα σημεία του καιρού μου.
Υποφέρω όπως ευχαριστιέμαι τον έρωτα ή ένα πιάτο ζεστό φαΐ. Το μέλλον δεν θα
χαθεί ποτέ. Ζώντας, μόνο το παρόν έχουμε να χάσουμε. Κι εγώ μόνος ανασταίνω τον
κόσμο μου.
Τα ρούχα δεν έχουν ψυχή. Μυρίζω άψυχο κορμί και ρούχο
πενταετίας. Για εμάς τους απόκληρους της ζωής, τους υπερασπιστές άλλων ιδεών –
ένα ολόκληρο απόγευμα περασμένο στο λαιμό. Σαν σταυρουδάκι, σαν αγχόνη από
συνθετικό σχοινί.
Απόψε η φθορά θυμίζει γάτα που σκάβει στα σκουπίδια –
σκυμμένος στο χάος του ορθολογισμού – νευρολογικές επιπλοκές στα δάχτυλα και τα
μάτια. Να βγω, να πιω κάτι ζεστό, να σας συναντήσω. Κι ας τελειώνουν όλα στην
απόλαυση. Οι φίλοι υπάρχουν για να χαθούν. Κι ο χρόνος για να καταγράφει
απόντες.
[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΘΡΑΚΑ]
