…μια κι είναι χειμωνιάτικη
η περισσότερη ζωή
Κική
Δημουλά
Θα ‘χει
ηλιοφάνεια, καιρό καλό για βόλτα – με κόκκινη ζακέτα και μήλο στην τσάντα για
την πείνα. Θα φεύγω σαν παιδί που αγωνιά για το μέλλον του. Σήμερα αεροπλάνα
και θόρυβος απ’ το πρωί. Σήμερα το άπλωμα των βημάτων μου στα πολυκαιρισμένα
πεζοδρόμια. Σήμερα μαθητές, άνεργοι και απολυμένοι στο μετερίζι της άνοιξης. Θα
δω ένα-ένα τα πρόσωπα των ανθρώπων – όσοι μου κάνουν και δεν μου κάνουν. Οι
σκέψεις μου δεν βοηθούν. Οι λέξεις μου λάφυρα από αντίξοες μάχες. Σα να
υπερβάλω. Σα να τρελαίνομαι. Σα να ζητώ έναν τρόπο ν’ αντιπαλέψω την άνοιξη που
πλησιάζει.
