...πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω,
έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου
Ανδρέας Εμπειρίκος
Κυριακή της ζωοφαγίας, παρόντες κι απόντες μαζί.
***
Κάποτε οι άνθρωποι δεν θα ’χουν ανάγκη τους ανθρώπους, πορευόμενοι ήρεμοι προς την κατεύθυνση του ανέμου.
***
Προσμένουμε το τέλος, γιορτάζοντας. Θανάτου εορτάζομεν
νέκρωσιν.
Σ’ αυτή τη χώρα όλα θυμίζουν έναν κατ’ εξακολούθηση θάνατο. Μια παροδική αναγέννηση διαδέχεται πάντα το διαγεγραμμένο της φθοράς.
***
Σ’ αυτή τη χώρα όλα θυμίζουν έναν κατ’ εξακολούθηση θάνατο. Μια παροδική αναγέννηση διαδέχεται πάντα το διαγεγραμμένο της φθοράς.
***
Αυτός ο τόπος δεν είναι παρά μία σε βάθος εξοικείωση με το
επερχόμενο τέλος. Κι ας φαντάζουν όλα εξαγνισμένα και παρηγορητικά κάτω απ’ το δυνατό φως.
***
Ό,τι τελειώνει, τελειώνει για πάντα. Μόνο το τραγούδι
του γρύλου νωρίς το βραδάκι θυμίζει όσα κάποτε ζήσαμε.
***
Ανάσταση σημαίνει πορεία προς τον θάνατο — χωρίς προσδοκίες
και ελπίδες.
[φωτογραφία: Κων/νος Μάνος]