δέκατα αρχές του έτους μη μου ξαναστείλεις ποτέ παράσταση καθώς ο ένας χωρισμός διαδέχεται τον άλλον κι η μνήμη μόνο πρόσθεση όπως το δάκρυ πριν την άνοιξη άχαρη ανάγκη ενδοσκόπησης και μια ψευδαίσθηση αυτογνωσίας
μεσημέρι στου Φιλοπάππου με τις Μικρές Κυκλάδες του Ελύτη αεργία θα πει βλέπω παντού μελλοθανάτους γοητεία Μαρτίου ρινορραγία θαυμασμός ένεκα απρόσμενης χιονόπτωσης κι αργότερα τα πρώτα τριζόνια ακάθιστος ύμνος συμφωνία για ρέκβιεμ του Μπέντζαμιν Μπριτέν όλο και λιγοστεύουμε
μαγιάτικη βροχή στην Ελασσόνα να με πάρεις απ’ το χέρι ιδρωμένοι να διασχίσουμε την Μεγάλου Αλεξάνδρου μ’ ένα καραφάκι τσίπουρο εσύ απ’ την Αυστραλία στον άλλον κόσμο προκυμαία Ραφήνας απέναντι Γυάρος, Σύρος κι Άνδρος εσπερινός στην αγιά-Θαλασσινή εἰ συγχρωτίζοιτο τοῖς νεκροῖς
μήνας στερνός του θέρους ήγουν απόλαυση μετά μελαγχολίας και ναρκισσισμού λαϊκή της Δευτέρας πανσέληνος Σεπτέμβρης στα λασπόνερα μια δεκαετία ζωής σαν τατουάζ στο χέρι του Δημήτρη
Αφροδίτη στον Αιγόκερω χαμομήλι και λουΐζα απ’ τα ορεινά της Μακεδονίας τρομαγμένα θηλαστικά κάτω απ’ τις φορτωμένες πορτοκαλιές της Βασιλέως Ηρακλείου σπασμένος κυνόδοντας θα γίνω σκληρός
περί τυφλότητας αρπακτικά με φτερά πάνω απ’ το ξερό του χειμώνα Όλυμπος όπως πατρίδα βρώμικος αέρας εθνικής οδού το παρολίγον γερασμένο πρόσωπο του πατέρα θυμήσου είπε η επιθυμία φέρει μέσα της θυμό λίγο πριν την εκπνοή ζήτησε ζωή και πρόταξε αρνήσεις
