Τον συναντούσα διασταύρωση Αλεξάνδρου Σβώλου με Ιπποδρομίου. Εγώ στο ποδήλατο, εκείνος με τα ψώνια της ημέρας. Ή πρωινά σε καφέ της Γούναρη. Τα παρακάτω απανθίσματα προέρχονται από τις συλλογές: Πριν από τον θάνατο (1958), Τα ανώνυμα (1971), Άλογα στον ιππόδρομο (1973), Τα ισόβια ποιήματα (1977). Η εικόνα είναι έγχρωμο ζωγραφικό έργο του ποιητή.
~
Σιωπή. Έστω, η τύχη να υπάρχουμε.
(...)
Αλλά να μην γίνουμε λόγια. Καθώς η βαρβαρότητα της εποχής σιδερώνει με τα πέλματά της την αθωότητά μας.
[Υποκείμενη Αναφορά]
~
Ανθρώπινο
Ευχαριστώ τη μάνα μου
που μ’ άνοιξεν ένα παράθυρο:
να εκστασιάζομαι μπροστά στην αυγή,
να θλίβομαι μπροστά στη δύση…
~
Μικρή ευτυχία
Είναι μια μικρή ευτυχία που ζω∙
στα χέρια μου κρατάω το άσπρο ρίγος της ζωής
στα χέρια μου κρατάω το μαύρο ρίγος του θανάτου,
τα χρόνια μου περνούν κι ανθίζουμε όπως τα τριαντάφυλλα την άνοιξη
μαδιούνται το χινόπωρο,
αγαπάω τον κόσμο, πονάω για τον κόσμο,
σκέφτομαι και λέω ζωή είναι αγάπη,
σκέφτομαι και λέω θάνατος είναι αγάπη,
δακρύζω από χαρά όταν πυρπολεί τα δέντρα
το ερωτιάρικο αηδόνι,
δακρύζω από τη λύπη που σταμάτησε
στη ράχη του χελιδονιού,
χαίρομαι την αυγή, θλίβομαι τη δύση…
Είναι μια μικρή ευτυχία που ζω∙
και που πεθαίνω.
~
Η ζωή μας δυό τρεις χαμένες κουβέντες
ένα τουφέκι στο νερό…
~
Όταν ανθίσουν πάλι τα δέντρα θα ’μαι μόνος
~
Όταν πεθάνω δεν θα τ’ ακούσεις.
~
Εδώ και στην κόλαση ακούγονται αηδόνια.
~
…μην αγαπήσεις πολύ θα πεθάνεις.
~
…το φιλί δεν ήταν φιλί η αγάπη δεν ήταν αγάπη
~
…κι η γραμμή των χειλιών δείχνει κάτω γιατί δεν έχει ο κόσμος
ουρανό
[Μάρκος Μέσκος, 1935-2019]
