Αν βοηθούν ο τόπος και οι συνθήκες, αξίζει να σηκώσουμε το βλέμμα στον βραδινό ουρανό, αναζητώντας τον αστερισμό του Ωρίωνα κατά μήκος του ουράνιου ισημερινού.
Στο μέσο του αστερισμού τρεις αστέρες δευτέρου μεγέθους, ο Μιντάκα, ο Αλνιλάμ και ο Αλνιτάκ, σχηματίζουν την περίφημη «Ζώνη του Ωρίωνα». Οι αστέρες αυτοί είναι γνωστοί και με τα ονόματα «Πήχυς», «Τελαμών», «Τρεις Βασιλείς» αλλά και… «Τρεις Μάγοι».
Επεκτείνοντας τη γραμμή της Ζώνης προς τα ανατολικά, εντοπίζουμε τον φωτεινότερο απλανή αστέρα του νυχτερινού ουρανού, το α του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός, τον διάσημο Σείριο.
Ένας αστέρας 25 φορές φωτεινότερος και με διπλάσια μάζα από το δικό μας Ήλιο, βρίσκεται 8,6 έτη φωτός από τον πλανήτη μας και θα παραμείνει το λαμπρότερο αστέρι του γήινου στερεώματος για τα επόμενα 210.000 χρόνια.
Η εσωτερική μυητική παράδοση θέλει τους τρεις αστέρες της Ζώνης του Ωρίωνα να αντιστοιχούν στους τρεις εξ Ανατολών Μάγους, τον Μέλχιορ, τον Γκασπάρ και τον Βαλτάσαρ, που ακολουθούν τον Σείριο προς αναζήτηση του τόπου όπου ενσαρκώθηκε ο Θεάνθρωπος.
Παρόλο που οι αφηγήσεις αναφέρονται κυρίως στους τρεις Μάγους, ελάχιστα γνωρίζουμε για τον τέταρτο Μάγο, τον Αρτάβανο από τα Εκβάτανα της Μηδίας, που αποφάσισε να μην ακολουθήσει τους άλλους τρεις, προς αναζήτηση μιας δικής του ατραπού που τον οδήγησε αργότερα σε βαθύτερα μυστήρια.
Μπορεί τα λαμπιόνια, τα στολίδια και τα πολύχρωμα αστέρια της εορταστικής διακόσμησης να προσομοιώνουν την θαυμάσια αρμονία του στερεώματος, η αλήθεια όμως της ανθρώπινης σοφίας έχει τις ρίζες της ψηλά, στα φωτεινά σημεία του βραδινού ουρανού.
