Θέλησα να βαδίσω με τα χέρια
και βρέθηκα να σέρνομαι
με το κεφάλι.
Ούτε ρούχα φορούσα
ούτε δέρμα.
Όσα είχα να πω για την Ελλάδα
τα είπα.
Μένει τώρα να συντάξω
επικήδειο
και να βρω πρόσφορο χώμα
να την κηδέψω.
Προσκαλώ φαντάσματα
κι έρχονται οσμές από χρόνια
που δεν έζησα.
Χρειαζόμουν τροφή, νερό
και στέγη
κι ας μην είχα κάτι να στεγάσω.
Τώρα, μπορώ να καταλάβω
γιατί πονούσα
κάθε που άκουγα την βροχή να πλησιάζει.
Υπήρξα έτοιμος για δάκρυ
κι αναχώρηση.
Ποτέ όμως δεν έκλαψα
ποτέ δεν αναχώρησα ―
Και ’δω που τα λέμε,
να πάω πού;
Κι ας είχα λόγους πολλούς
να κλάψω
[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΦΤΕΡΑ ΧΗΝΑΣ]
