δεν συμβαίνει τίποτα –
απολύτως τίποτα
Ακινησία
μες στη σιωπή των κορμών
και των φύλλων
Χώμα ζεστό
και μικρά πτώματα
θρέφουν τις ρίζες
Κάποτε το δάσος
στέκει αθόρυβο –
σαν να μην υπάρχει
Κι εγώ
ανάμεσα από κωνοφόρα
σε κάποιο ξέφωτο
ή πάνω σε βράχο
αφουγκράζομαι
το τίποτα –
το απολύτως τίποτα
***
La forêt
Une fois, dans la forêt
Il ne se passe rien –
absolument rien
Immobilité
dans le silence des malles
et des feuilles
Sol chaud
et petits cadavres
nourrissent les racines
Il était une fois,
la forêt
se tait silencieux –
comme si ça n’existait pas
Et moi
entre les conifères
sur une clairière
ou sur un rocher
espionnant
le rien –
le rien absolu
[Απόδοση στα γαλλικά: Χριστίνα Χαγιάρη |
Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΦΤΕΡΑ ΧΗΝΑΣ]
