Να διανύουμε τον 21ο αιώνα και να λιώνουμε από ανεργία, ανέχεια και φτώχεια. Πού έγκειται ακριβώς η ανθρώπινη πρόοδος;
Όλο και πληθαίνουν οι φωνές για επερχόμενη επισιτιστική κρίση. Αν και η πείνα είναι ήδη εδώ. Γιατί αν δεν είναι πείνα η κατανάλωση άθλιων προϊόντων, αν δεν είναι πείνα το σκοτάδι της ενημέρωσης, της ανύπαρκτης εγχώριας πολιτικής και του υποτιθέμενου πολιτισμού, τότε τί είναι;
Η αρχή όλων των δεινών είναι η κάθε είδους εξάρτηση. Και όσο κυριαρχεί η εξάρτηση, οι ελευθερίες θα συρρικνώνονται.
Μία κοινωνία που περιμένει επιδόματα για να ζήσει, είναι μία ξοφλημένη κοινωνία. Το επίδομα παραμένει η ύστατη και η πλέον επιτυχημένη μορφή εξάρτησης.
Αν δεν ανασύρουμε, όσο είναι ακόμα καιρός, την κακοποιημένη έννοια της αυτονομίας από το χρονοντούλαπο της ιστορίας και δεν αρχίσουμε να εφαρμόζουμε τις στοιχειώδεις αρχές της, τα δεινά όλο και θα γιγαντώνονται.
Ό,τι γίνεται, συμβαίνει ακριβώς για να παταχθεί κάθε είδος αυτονομίας, αυτοδιαχείρισης και αυτοπροσδιορισμού. Οι ελευθερίες υπήρξαν ανέκαθεν το πρόβλημα.
Αν δεν κλείσουμε τα αυτιά μας στα προστάγματα των εξουσιαστών και των πάσης φύσεως «ειδικών», αν δεν παράξουμε την τροφή μας, αν δεν γυρίσουμε την πλάτη στην ανθρωποφαγία των πόλεων, αν δεν θωρακίσουμε έστω την ύστατη στιγμή τις εναπομείνασες ελευθερίες μας, το παιχνίδι είναι χαμένο.
Λέω συχνά ότι ο φυλακισμένος δεν αυτοταΐζεται, τον ταΐζουν άλλοι. Από εκεί ξεκινά κάθε δεινό.
[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό PolisMagazino]
