Σύντομα

το σώμα επιχειρεί να μου διδάξει το θαύμα της αναβλητικότητας, λες κι ο κόσμος τελειώνει από στιγμή σε στιγμή

~

συχνά δεν είμαι παρά ένας οφθαλμός που βλέπει μέσα από το δέρμα

~

το απόκοσμο της γεύσης τσακισμένου αμύγδαλου απ’ τα χέρια της μάνας

~

ιεροπραξία η αφέλεια στις πρωινές μου κινήσεις

~

μια μπύρα νωρίς το βράδυ κι ένα μισοκαπνισμένο τσιγάρο φέρουν κάποιο πολύτιμο νόημα που αδυνατώ να ερμηνεύσω

~

το μυοκάρδιο, όργανο εύθραυστο κι αιφνιδιαστικό — παύει κάποτε και παύουν όλα

~

διαπρέπω στην απουσία μου

~

ο πολιτισμός του να βρίσκεσαι, διατηρώντας πάντα τις απαραίτητες αποστάσεις

~

να σωθείς από τί; και γιατί;

Πατρίδα

Το πρόσωπό σου

έχει κάτι απ’ τη μελαγχολία

των έργων του Πολύκλειτου Ρέγκου

Γίνεσαι πληθωρικός Μάιος

μεστωμένος Αύγουστος

Το δέρμα σου 

έγινε πατρίδα μου

Φωλιάζω επάνω του

το φιλώ

και καταργείται ο χρόνος

[Φιλοξενήθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό exitirion]

Γύρω μου απουσίες

απασχολώ το σώμα

με μικροτραυματισμούς

κατά βάθος 

δεν είμαι υπαίτιος καμιάς συνθήκης

θέλω να πω

συσσωρεύω γύρω μου απουσίες

πορεύομαι ατελής —

μικρός όσο ένα δάκρυ

πρωινής δροσιάς

σκορπίζω το νου

για να μπορώ

να ημερεύω

[Φιλοξενήθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό exitirion]

Υπήρξα και παραμένω με το μέρος της ήττας

Εθιστήκαμε στη χρήση πολυφορεμένων λέξεων. Κουρασμένες λέξεις που από την υπέρχρηση έχασαν το ειδικό τους βάρος. Η ηλεκτρονική επικοινωνία είναι κατʼ επίφασιν επικοινωνία. Η κατοχή και χρήση της γλώσσας ίσως να αντικατοπτρίζει τον βαθμό της ατομικής και συλλογικής μας καλλιέργειας.

~

Αν η αγάπη στερηθεί το άλογο στοιχείο του έρωτα, δεν είναι αγάπη. Ο έρωτας είναι τρόπος προσέγγισης της ύπαρξης. Όχι σεξουαλισμός.

~

Υπήρξα και παραμένω με το μέρος της ήττας. Είναι απενοχοποιημένη μέσα μου η έννοια, όπως και ορισμένες ακόμα έννοιες που διστάζουμε να χρησιμοποιήσουμε για ευνόητους λόγους. Ο ηττημένος δεν είναι αδύναμος. Φέρει μεγάλη δυναμική ενέργειας η ήττα. Όπως και να ʼχει, βαριέμαι τους νικητές και τους επιτυχημένους. Βαριέμαι τη σιγουριά τους και την κομπορρημοσύνη της αυτοπεποίθησης που υποτίθεται ότι εκπέμπουν. Η ήττα προϋποθέτει ταπεινότητα. Η ήττα είναι μια μορφή νίκης από την ανάποδη.

~

Η γραφή είναι μορφή πτώσης μπορεί και εκφυλισμού. Προσδοκώ τη στιγμή που ο άνθρωπος δεν θα έχει πλέον ανάγκη τον γραπτό λόγο. Έως σήμερα δεν εντόπισα κάποιο ουσιώδες κέρδος στη γραφή. Πολλές φορές, μάλιστα, μας φέρνει αντιμέτωπους με συνθήκες που καλό θα ήταν να παραμείνουν στη σκιά ή την αφάνεια. Πληρώνουμε ακριβά το τίμημα του πληθωρισμού της έντυπης και ψηφιακής ύλης. Έχουμε χαθεί στο πολύ -που κατʼ ουσίαν είναι ένα διογκωμένο τίποτα- και απομακρυνθήκαμε από τα μεγάλα και αληθινά.

~

Η μουσική και η ποίηση αποτελούν μορφές συντροφιάς στην εκούσια ή ακούσια μοναξιά μου. Ορισμένες, μάλιστα, φορές εντείνουν την αίσθηση της μοναξιάς. Η απομόνωση είναι μία μορφή υγείας σε ένα όλο και πιο άρρωστο περιβάλλον. Με κουράζουν οι άνθρωποι και οι συναναστροφές. Δείχνω κοινωνικός. Δεν είμαι. Η ύπαιθρος μού προσφέρει όσα οι άνθρωποι αδυνατούν.

~

Ό,τι τελειώνει, μάλλον τελειώνει οριστικά. Αν τυχόν υπάρξει ανάσταση, τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως πριν. Η αναβίωση δεν είναι ζωή. Είναι νεκροφάνεια. Είναι ένα μουσειακό είδος που απώλεσε κάθε χρηστικότητα. Ελλάδα και πολιτισμός που ζει με αναβιώσεις, δεν με αφορούν. Παράδοση σημαίνει παραδίδω. Έχουμε ξεχάσει και προσπαθούμε χάριν εντυπώσεων και φθηνών ακαδημαϊσμών να αναβιώσουμε πτυχές που πλέον είναι αδύνατον να μας αγγίξουν.

[Συνέντευξη που δημοσιεύθηκε 

στην ιστοσελίδα fractalart.gr]

Oλομόναχος

Oλομόναχος

τίποτα δεν είχε μείνει
μόνο νεκρά πουλιά
και λίγα σύννεφα

φεύγουμε αναμάρτητοι —
δεν πατούν τα πέλματα
στο έδαφος
καραδοκεί το σκοτάδι
στο βάθος λιγοστό φως

σκαλίζω τη στάχτη
ανάμεσά σας
ολομόναχος

~

Κανείς να με λυπηθεί

όταν κρυώνω
ο χρόνος λιγοστεύει

τα άκρα μου 
δέντρα φυλλοβόλα

οι ρίζες
απλώνουν στο άγνωστο

παραμελημένος από θεούς
κι ανθρώπους

κανείς να με λυπηθεί

ακόμα και οι αγάπες μου
ανάλγητες
δίχως οίκτο

όταν κρυώνω
παύουν οι χυμοί
στα σπλάχνα μου

αναζητώ θερμότερα κλίματα
μήπως ανανήψω

ποιος μπόρεσε
να γεννηθεί
μες στον χειμώνα;

[Φιλοξενήθηκαν στο ηλεκτρονικό περιοδικό poiein.gr]