Μου τελειώνεις, όπως τελειώνουν όλα αργά ή γρήγορα. Όπως μ’ αφήνει η μέρα έτσι με βρίσκει η νύχτα. Θεοσκότεινο. Φταίει που ακούω ακόμα τριζόνια κι από πάνω η ζώνη του Ωρίωνα. Φταίει που χειμωνιάζει και δεν μπορώ να ταιριάξω το σώμα μου στον χώρο. Φταίει που επέστρεψα και βρήκα όσα άφησα. Τις ίδιες γωνίες λήψεις, τα ίδια χρώματα. Τα βιβλία που ποτέ δεν διάβασα. Θέλω το σώμα μου ν’ ακουμπά τρυφερά το δικό σου. Ν’ αγριεύουν αργά και τα δύο χωρίς τον παραμικρό δισταγμό. Αχόρταγες στιγμές σαν ανικανοποίητα θηλαστικά που επέλεξαν άλλους τρόπους από την ευαισθησία. Δεν πίστεψα στην αγάπη. Βρήκα άλλους τρόπους να σκοτώσω τον χρόνο μου.
