Και υποπέσαμε ξανά στην ευκολία μιας προ αιώνων πολεμικής εναντίον της Ορθόδοξης Λατρείας. Ίσως τελικά ένας από τους ρόλους της Εκκλησίας (καταχρηστικά αναφέρονται ως εκκλησία μόνο οι ρασοφόροι) είναι να δέχεται ανηλεώς τα πυρά του κοινωνικού σώματος, εν είδει εκτόνωσης.
Ενός κοινωνικού σώματος που άλλοτε λογίζεται ένθεο κι άλλοτε άθεο, λες και η προγονική λατρεία εκφράζεται με υποκειμενικά κριτήρια και αφορά μεμονωμένα άτομα και άκαπνες ιδιωτικές ζωές.
Πάντως, τους τελευταίους μήνες, η αποδόμηση των τυπικών της Ορθόδοξης Λατρείας από μερίδα ψευδο-προοδευτικών και ορισμένων μέσων ενημέρωσης –με πρόσχημα την υγειονομική κρίση– δεν έχει προηγούμενο. Γεγονός μάλλον αδιανόητο στο παρελθόν.
Όχι γιατί σήμερα πορευόμαστε προς έναν όλο και πιο εκλογικευμένο εκσυγχρονισμό, αλλά γιατί κάποτε τα συστατικά μιας κάποιας ετερότητας υπήρξαν ιερά και αδιαπραγμάτευτα.
Είναι γνωστή η στάση των πρώτων Ελλήνων απέναντι στη βλασφημία και την εξύβριση των Θείων. Αποτέλεσμα όμως της Ύβρεως είναι η Άτις, όπου μέσα στην θολούρα της περισπούδαστης αλαζονείας μας, εκφραζόμαστε με περισσό θράσος. Το σχήμα συμπληρώνει η Νέμεσις και η Τίσις, γεγονός αδιάφορο για τους νεοέλληνες.
Μπορεί με τα δεδομένα του σήμερα να φαντάζει ακραίο, αλλά η διακωμώδηση, η εξύβριση και η αμφισβήτηση του Θείου και των ιερών τελετών που το περιβάλλουν απαγορευόταν δία νόμου, επιφέροντας σε πολλές περιπτώσεις εξορία και θάνατο. Χαρακτηριστική η περίπτωση του Θεσσαλού βασιλιά, Ερυσίχθονα, ή του Λαοκόωντα που τον έζωσαν τα φίδια.
Ακόμα και η «κοινολογία» των μυστηρίων θεωρούνταν απαράβατη. Φιλόσοφοι και ιστορικοί της αρχαιότητας δεν τολμούν να κάνουν την παραμικρή αναφορά στην ιερότητα των μυστηρίων, ενώ οι μετέπειτα θεολόγοι υποστηρίζουν αδιαπραγμάτευτα την ύπαρξή τους.
Σήμερα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, καθώς ουκ ολίγοι κερδίζουν μεροκάματο ή στήνουν το κοινωνικό τους προφίλ, περιφρονώντας ή ξεφτιλίζοντας την λατρευτική παράδοση του τόπου. Φαίνεται, ως εκεί τους επιτρέπει η όποια συνείδηση τους απέμεινε.
Οι «υπερασπιστές» των ιδιαιτεροτήτων βάλλονται εναντίον της εγχώριας ιδιαιτερότητας, γιατί, λένε, ενισχύει τον σωβινισμό και την μισαλλοδοξία. Ιεροποιούν ό,τι τους βολεύει και αποκαθηλώνουν παραδόσεις αιώνων, γιατί οι «άνθρωποι εξελίσσονται» και οτιδήποτε αντίκειται στην πολυπόθητη εξέλιξη είναι εξόχως επικίνδυνο και καταχρηστικό.
Εποχή βαθιάς περισυλλογής και προστασίας όσων μπορούν ακόμα να προστατευθούν. Γιατί, μπροστά στον ειδησεογραφικό ορυμαγδό της υγειονομικής παραφροσύνης, γινόμαστε εκών άκων υβριστές και καταδότες, ξεφτιλίζοντας ό,τι απέμεινε από παρελθόν μαζί με την λατρευτική παράδοση των προγόνων. Γιατί ό,τι χλευάζεται, προμηνύει σκοτάδια που δεν τα έχουμε ακόμα φανταστεί.
Και κάτι τελευταίο. Το αγαθό της υγείας, είναι αποτέλεσμα τριών κρίσιμων παραμέτρων: της σωματικής, της ψυχοπνευματικής και της κοινωνικής μας ισορροπίας. Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι πια αυτονόητο. Ακριβώς γιατί όσα συμβαίνουν αφανίζουν κάθε ίχνος εδάφους, όπου θα μπορούσε κάπως να στεριώσει η πολύπαθη υγεία μας.
~
*Σημ.: “ασεβείας γραφή”, η περί προσβολής κατηγορία του λατρευτικού συναισθήματος κατά την ελληνική αρχαιότητα
[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό PolisMagazino]
